Poradnia
proktologiczna

W Poradni Proktologicznej zajmujemy się profilaktyką diagnostyką i leczeniem chorób końcowego odcinka przewodu pokarmowego (kanału odbytu i odbytnicy)

Objawami chorób proktologicznych mogą być ropne wycieki z odbytnicy, z okolicy odbytu, świąd odbytu, bóle odbytnicy, nietrzymanie stolca i gazów, a także krwawienia. Te ostatnie są szczególnie istotnym objawem, wymagającym pełnej diagnostyki całego jelita grubego

Do najczęstszych łagodnych chorób należą guzki krwawnicze (hemoroidy), zakrzepica brzeżna, szczelina odbytu, świąd odbytu, rzadziej przetoki okołoodbytnicze, ropień okolicy odbytu, kłykciny kończyste oraz poważne nowotwory odbytu i odbytnicy.

Podstawowe metody badania proktologicznego:

1/Badanie fizykalne per rectum - badanie palcem odbytu - po miejscowym znieczuleniu kanału odbytu lekarz wprowadza palec oceniając napięcie zwieracza odbytu, bolesność podczas badania, obecność zmian w zasięgu palca

2/Anoskopia/Wideoanoskopia polega na wprowadzeniu przez kanał odbytu specjalnego jednorazowego wziernika o śr 15 mm dł 8 cm podłączonego do źródła światła. Obraz widoczny jest na monitorze. Badanie pozwala głównie na ocenę kanału odbytu, obecność szczeliny odbytu, wielkość guzków krwawniczych. Badanie jest niebolesne i nie wymaga żadnego przygotowania.

3/Rektoskopia/Wideorektoskopia polega na wprowadzeniu przez kanał odbytu specjalnego jednorazowego wziernika o śr. 15 mm i dł. ok 25 cm. Badanie pozwala na obejrzenie śluzówki odbytnicy i uwidocznienie zmian takich jak polipy, guzy nowotworowe, zmiany zapalne. Podczas badania możliwe jest pobranie wycinków do badania histologicznego. Badanie wymaga przygotowania - na 2 godziny przed badaniem należy wykonać wlewkę doodbytnicza z preparatu Enema lub Rectanal (dostępnie w Aptece bez recepty).

Część schorzeń wymaga jedynie wdrożenia postępowania dietetycznego i farmakologicznego (maści, czopki, wlewki, tabletki). Pewna grupa schorzeń lub ich stopień zaawansowania wymagające postępowania instrumentalnego itd.

---

Inne zabiegi proktologiczne

---

Usuwanie fałdów brzeżnych odbytu

---

Fałdy brzeżne odbytu to luźne fragmenty skóry wokół odbytu. Są zazwyczaj wynikiem przebycia zakrzepicy okołoodbytniczej, żylaków odbytu. Często pojawiają się u kobiet po przebytych porodach. Mogą być wynikiem dużego wysiłku fizycznego połączonego z dźwiganiem, przedłużonego parcia na stolec u pacjentów z zaparciami . Objawy towarzyszące ich obecności to wystające z odbytu, nie dające się ?schować do środka ? fragmenty skóry, uczucie mokrego odbytu, świąd  odbytu, pieczenie połączone z zaczerwienieniem.

Leczenie chirurgiczne polega na wycięciu fałdów w znieczuleniu miejscowym i założeniu w to miejsce szwów rozpuszczalnych. Zabieg jest przeprowadzany w warunkach ambulatoryjnych i trwa kilkanaście minut. Po zabiegu pacjent otrzymuje szczegółowe zalecenia dotyczące pielęgnacji rany pooperacyjnej i może wrócić do domu. Wskazane jest aby w okresie gojenia czyli ok 10 dni  stosować dietę zapobiegającą zaparciom, unikać większych wysiłków fizycznych.

---

Nacięcie ropnia

---

Ropień okołoodbytniczy jest to ograniczony zbiornik ropy rozwijający się w okolicy odbytu. Zmiana może lokalizować się płytko pod skórą przy brzegu odbytu lub dużo głębiej w pobliżu ściany odbytnicy. Częściej powstaje u mężczyzn, a także u pacjentów cierpiących z powodu przewlekłych chorób jelita. Głównym objawem jest  silny, ostry, czasem pulsujący ból w okolicy odbytu, nasilający się podczas siedzenia, kaszlu i oddawania stolca. W przypadku ropni umiejscowionych tuż pod skórą typowe jest wyczuwalne bolesne uwypuklenie w okolicy odbytu, często z towarzyszącym zaczerwienieniem otaczającej skóry. Jeśli ropień położony jest głęboko, takie uwypuklenie może być wyczuwalne wewnątrz kanału odbytu lub w odbytnicy. Czasem dochodzi do samoistnego przebicia ropnia i pojawia się wyciek ropy z odbytu lub z otworu na skórze w okolicy odbytu.

 Zabieg operacyjny jest podstawową metodą leczenia ropnia okołoodbytniczego. Zabieg polega na nacięciu ropnia, jego dokładnym wypłukaniu, a następnie założeniu do jego wnętrza gumowego paska lub drenu z tworzywa sztucznego, który umożliwi swobodny wypływ na zewnątrz zbierającej się treści ropnej. Zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym (podskórnie w okolicę zmiany wstrzykuje się preparat znieczulający)  lub w przypadku głębiej położonych ropni w znieczuleniu ogólnym (pod narkozą). W okresie pooperacyjnym regularna zmiana opatrunków i płukanie jamy ropnia prowadzą do jej stopniowego zarastania. Należy podkreślić, że zabieg nacięcia ropnia nie prowadzi do zaburzeń w oddawaniu stolca

---

Leczenie zabiegowe zakrzepicy brzeżnej

---

Zakrzepica okołoodbytnicza objawia się nagłym powstaniem niewielkiego,  bolesnego guzka okolicy odbytu, pokrytego skórą i sino przeświecającego.  Bólowi może towarzyszyć świąd, uczucia mokrego odbytu, pieczenie,  czasem niewielki krwawienie  przy defekacji. Zakrzepicę okołoodbytniczą może wywoływać krótkotrwałe dźwiganie dużego ciężaru, zaparcia lub długotrwałe, nieruchome siedzenie w jednej pozycji.

Często w przypadku zakrzepicy okołoodbytniczej stosuje się leczenie zachowawcze ? maści, czopki, nasiadówki,  Ból ustępuje wtedy zazwyczaj po kilku dniach, a guzek stopniowo zanika w ciągu kilku tygodni. Może po nim jednak pozostać fałd zwisającej skóry odbytu tzw fałd brzeżny odbytu.

Stosuje się jednak także leczenie operacyjne, które przynosi natychmiastową ulgę.

Zabieg  usunięcia zakrzepicy okołoodbytniczej wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Polega on na doraźnym nacięciu zakrzepu i usunięciu skrzepu z guzka, co przynosi natychmiastową.  Może być potrzebny kolejny zabieg w celu usunięcia pozostałości po guzku. Drugi rodzaj zabiegu polega or razu na całkowitym wycięciu guzka razem z zakrzepem. Decyzja o sposobie leczenia zależy od rozmiaru zakrzepu, nasilenia dolegliwości, preferencji pacjenta i chirurga, chorób towarzyszących.

---

Usuwanie zmian skórnych okołoodbytniczych

---

Zmiany skórne które mogą lokalizować się przy odbycie to  oprócz wyżej wymienionych inne łagodne jak  polipy, powiększone brodawki, kłykciny kończyste, włókniaki, czy brodawczaki.  Większość z nich można doraźnie usunąć w miejscowym znieczuleniu  klasycznymi metodami chirurgicznymi. Nie można jednak zapominać, że w tej lokalizacji mogą pojawiać się zmiany poważniejsze jak rak odbytu, rak skóry, czerniak, które wymagają pogłębionej diagnostyki i specjalistycznego leczenia.

---

Leczenie guzków krwawniczych (hemoroidów)

---

Definicja

---

Guzki krwawnicze to prawidłowe struktury kanału odbytu (“poduszeczki” uszczelniające odbyt). Mają one budowę jamistą i liczne połączenia tętniczo-żylne. Patologiczne powiększenie guzków krwawniczych prowadzi do rozwoju różnych stopni choroby hemoroidalnej. Wyróżniamy 4 stopnie choroby hemoroidalnej.

Stopień	Objawy subiektywne	Objawy obiektywne
I	Krwawienie, dyskomfort	Hemoroidy widoczne we wzierniku, mogą się uwypuklać podczas parcia
II	krwawienie, dyskomfort + sączenie, świąd	Podczas parcia wypadające hemoroidy są widoczne na brzegu odbytu, lecz samoistnie powracają do prawidłowego położenia po zakończeniu parcia
III	krwawienie, dyskomfort, sączenie, świąd + brudzenie bielizny	Wypadające guzki wymagające ręcznego odprowadzenia
IV	krwawienie, dyskomfort, sączenie , świąd, brudzenie blielizny + ból	Wypadanie nieodprowadzalne

---

Zabieg Barrona – gumkowanie hemoroidów

---

Wskazania: małe guzki krwawnicze I,II stopnia.

Przebieg zabiegu zakładania gumowych podwiązek metodą Barrona

---

Zakładanie gumowych podwiązek metodą Barrona, polega na założeniu gumowej opaski, na podstawę guzka, za pomocą urządzenia- ligatora, który składa się z cylindra z umieszczonymi na zewnętrznej powierzchni gumkami i pustej części wewnętrznej, do której zasysany jest guzek. Po uwidocznieniu guzka lekarz wciąga się błonę śluzową guzka do cylindra, a następnie zsuwa podwiązkę na podstawę hemoroida. Zaciśnięta podwiązka powoduje niedokrwienie guzka, doprowadza do martwicy i zwłóknienia guzka, który samoistnie odpada po ok. 7- 10 dniach po wykonaniu zabiegu.
Podczas jednego zabiegu teoretycznie możliwe jest założenie gumowych opasek na wszystkie żylaki odbytu, jeżeli jest ich więcej niż jeden. Jednak w większości przypadków podczas jednego zabiegu zakłada się 1-2 gumki. Kolejne guzki są usuwane w odstępach od 3 do 4 tygodni. Usuwanie hemoroidów kolejno, a nie podczas jednego zabiegu zmniejsza ryzyko powikłań związanych z występowaniem martwicy po założeniu podwiązki.
Metoda te nie wymaga zastosowania znieczulenia. Jest całkowicie bezbolesna, ponieważ zabieg wykonuje się w obszarze kanału odbytu leżącym ponad 2-3 cm powyżej tzw. linii grzebieniastej, gdzie nie ma już zakończeń bólowych w obrębie śluzówki jelita.

---

Przygotowanie do zabiegu gumkowania hemoroidów

---

2 dni przed badaniem dieta lekkostrawna. Należy unikać owoców drobno pestkowych i ziaren (mak, musli). W dniu badania głodówka, w godzinach rannych wykonujemy wlewkę doodbytniczą z preparatu RECTANAL, drugą wlewkę 2-3 godziny przed wyznaczoną godziną badania. Jeżeli badanie jest wykonywane w godzinach rannych poprzestajemy na jednej wlewce. W dniu badania można przyjmować leki.

---

Postępowanie po badaniu gumkowania hemoroidów

---

Większość chorych leczonych metodą Barrona odczuwa po zabiegu wrażenie pełności w kanale odbytu aż do momentu odpadnięcia niedokrwionego guzka. Dyskomfort ten nie wymaga leczenia. Należy w tym okresie dbać o regularne wypróżnienia, zapobiegać występowaniu zaparć (wskazane stosowanie preparatu ISPAGUL).

---

Powikłania: Pojawienie się bardzo silnego bólu w kanale odbytu, może świadczyć o nieprawidłowym założeniu gumek. W przypadku tego typu komplikacji, konieczne jest usunięcie założonych gumek. W miejscu założenia gumowej ligatury może dojść do rozwoju stanu zapalnego lub powstania ropnia; stały ból, gorączka oraz ropna wydzielina wydobywająca się z odbytu, mogą być tego sygnałem. Stan taki leczy się zwykle antybiotykiem.
Ból związany z leczeniem hemoroidów metoda Barrona jest podawany przez około 8 % chorych. Krwawienie występuje w 3 % przypadków. Tworzenie się zakrzepów w podwiązanej części żylaka dotyczy 1,5 % chorych. Poważne powikłania infekcyjne dotyczą 0,1 % chorych.

---

Skuteczność: Skuteczność metody Barrona w leczeniu guzków krwawniczych można ocenić na około 80-90 %

---

Przeciwwskazania: Podstawowym przeciwwskazaniem do leczenia żylaków odbytu metodą Barrona jest stan zapalny kanału odbytu i odbytnicy. Zabieg może być wykonany po ustąpieniu stanu zapalnego. Do przeciwwskazań względnych zalicza się żylaki odbytu IV stopnia oraz przyjmowanie doustnych antykoagulantów (Sintrom, Acenokumarol, Warfaryna).